DE TUINEN

In de oorlog kocht mijn opa voor twee gouden tientjes een stukje dijk met de bedoeling om daar een huisje op te bouwen. Maar hij kreeg geen toestemming. Toen maakte hij er een tuin van. Tegen de meedogenloze westenwind plantte hij een ligusterheg. Ik vermoed dat hij gewoon takken in de grond stak, en dan kreeg je vanzelf een heg. Hij zal echt geen plantjes in een tuincentrum gekocht hebben. Mijn duidelijkste herinnering aan die tuin is dat ik daar met mijn opa aan het werk was, en dat hij een splinter in zijn hand gekregen had. Hij pakte zijn zakmes dat hij altijd bij zich had en vroeg me de splinter eruit te halen. Zelf zag hij het niet zo precies meer. Ik vond dat heel eng. Ik denk dat ik zei dat ik dat niet durfde. “Meisse, je mô nie zo benauwd weze”, zei hij.