WEGGEGOOIDE DINGEN

Mijn vaders kantoor bevond zich op de Nieuwegracht 27 te Utrecht. Daaronder was een werfkelder waar al vele jaren van alles opgeborgen was waar niemand meer wat mee kon doen. Langzaam lag alles daar te vergaan.
Voor de inrichting van mijn huisje in Zonnemaire mocht ik een oud gordijn meenemen dat precies paste als ik het doormidden knipte. Hoe oud zou het gordijn geweest zijn? 1890? Nog ouder? 1870? Van wat ooit een sjiek woonhuis aan een gracht geweest was, verhuisde het gordijn naar een eenvoudig dorpshuisje.

Bij proefopnames voor mijn alllereerste filmpje, Groeten uit Zonnemaire, hangt het gordijn achter me bij de diafragma-testjes die we deden. Dat was in 1972. Een rol met die testjes heb ik bewaard en het is een scène in mijn film Bewaren of hoe te leven geworden.

In 2015 was het gordijn zo versleten dat je er steeds in bleef haken als je het open of dicht deed. Ik had dat allemaal al eens geprobeerd te repareren. Maar het gordijn was nu echt aan het einde van zijn leven gekomen. Ik heb het gefotografeerd en er wat staaltjes uit geknipt om de stof nog eens aan te kunnen raken.